Tað gerst tí týðiligt, at tað ikki er kalvinisturin, sum avmarkar bótargerðina. Tað eru tey, sum nokta, at bøtandi deyði Kristusar avrikar tað, sum vit í okkara vónloysi, hava mest tørv á—nevniliga, frelsu frá deyðilileika, harðleika og blindkeika, sum jú er støða okkara undir vreiði Guds.

Tey avmarka kraftina og virknisdygdina í bótargerðini, fyri at kunnu siga, at hon var eisini fullfíggjað enntá fyri tey, sum doyggja í vantrúgv og eru fordømd. Fyri at kunna siga, at Kristus doyði fyri øll menniskju á sama hátt, so noyðast tey at avmarka bótargerðina til ein møguleika ella eitt høvi til frelsu, sum er treytað av, at fallin menniskju megna at ríva seg leysan av deyðilikeika og uppreistri og útvega sær trúgv við árinamiklari hjálp, sum ikki er fingin til vegar í krossinum.

Vit, í aðrar mátar, avmarka ikki kraftina og virknisdygdina í bótargerðini. Nei, vit siga, at í krossinum hevði Gud fyri eyga veruligu, árinamiklu endurloysing barna Sína frá øllum tí, sum hevði havt gjørt tey til einkis; teirra vantrúgv íroknað. Og vit halda fast uppá, at tá ið Kristus doyði á ein serstakan hátt fyri brúðrina, tá útvegaði Hann ikki bara ein møguleika ella eitt høvi til frelsu, men veruliga keypti og ósvitaliga tryggjaði teimum øllum tað, sum neyðugt er at fáa tey frelst; náði til endurføðing og trúargávuna íroknað.

Vit nokta ikki, at Kristus doyði fyri, í ávísari merking, at frelsa øll. Paulus sigur í 1. Tim. 4:10, at í Kristusi er Gud “Frelsari alra menniskja, mest (serstakliga) teirra, sum trúgva.” Tað, sum vit nokta, er, at deyði Kristusar er fyri øll menniskju í somu merking. Gud sendi Kristus at frelsa øll menniskju, í ávísari merking. Og Hann sendi Kristus at frelsa tey, sum trúgva, í eini meiri serstakari merking. Guds ætlan er ymisk fyri hvønn einstakan. Hetta er ein nátúrligur háttur at lesa 1. Tim. 4:10 uppá.

Deyði Kristusar fyri “øll menniskju” er grundarlagið undir fría tilboði evangeliisins. Hetta er týdningurin av Jóh. 3:16: “Tí so elskaði Gud heimin, at Hann gava Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív.” Gud sendi Son Sín fyri allan heimin, í tí merking, sum Jesus ger púra greiða: fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast. Í hesari merkingini sendi Gud Jesus fyri øll. Ella, fyri at brúka orðini í 1. Tim. 4:10: “Gud…er frelsari alra menniskja,” við tað at Kristus doyði, fyri at útvega øllum eitt fullkomiliga eftirfarandi og gildigt tilboð um fyrigeving syndanna, fyri at ein og hvør, uttan undantak, sum lítur á Kristus, skal verða frelstur.

Tá ið evangeliið verður prædikað, verður Kristus bjóðaður øllum uttan mismun. Tilboðið er fullkomiliga álítandi fyri øll. Tað, sum verður bjóðað, er Kristus, og ein og hvør—púra víst—ein og hvør, sum tekur ímóti Kristusi, tekur ímóti øllum tí, Hann keypti seyði Sínum, brúður Sínari. Evangeliið bjóðar ikki ein møguleika til frelsu. Tað er møguleikin til frelsu. Men tað, sum verður bjóðað, er Kristus, og í Honum, hitt óendaliga stóra avrikið, sum hann fullfíggjaði fyri Sítt fólk, við deyða og uppreisn Síni.

Albin Jacobsen